Wahadło z fikcyjnym stożkiem

Wahadło z fikcyjnym stożkiem skonstruował francuski radiesteta Andre de Belizal. Składa się ono z okrągłego, drewnianego trzonka zakończonego po obu stronach spiczastymi końcówkami. Na trzonku oznakowane są kolory radiestezyjne w pełnym zakresie.
Nazwa wahadła, wywodzi się od specyfiki jego konstrukcji – trzonek wraz z przesuwanym po nim, okrągłym, cylindrycznym krążkiem, tworzą rodzaj przestrzennego, wyimaginowanego stożka, bez ściany bocznej. Przesuwając krążek uzyskujemy wibracje poszczególnych kolorów.
Nitka wahadła posiada trzy węzełki. Pierwszy z nich (węzełek dolny licząc od zawieszenia wahadła) służy do barania promieniowania organizmów żywych (biometrii), drugi do badania tzw. promieniowania kształtów, a trzeci (górny) do badania wibracji odpowiadającym kolorom radiestezyjnym.

Przy pomocy wahadła, możemy sprawdzić, jakiego koloru radiestezyjnego potrzebuje dana osoba. Następnie, trzymając nitkę wahadła za trzeci węzełek uzupełniamy wibracjami brakującego koloru aż do naładowania organizmu. Nastawiany krążek na odpowiedni kolor i wydajemy polecenie: „Obracaj się dopóki nie naładujesz organizmu (danej osoby) potrzebną energią!”

Wahadło z fikcyjnym stożkiem może tez służyć do badania energii kształtu. Połóżmy na stole jakiś promieniujący znak np. krzyż atlantydzki czy chińskie symbole jang-in i pa-kua. Chwyćmy nitkę wahadła za środkowy węzełek. Spytajmy: „W jakim zakresie częstotliwościowym występują tutaj wibracje badanego znaku?” Przesuwamy po kolei krążek wahadła aż natrafimy na odpowiedni kolor. Przy znaku jang-in powinny pojawić się wibracje odpowiadające kolorowi białemu, natomiast przy dwóch pozostałych z wymienionych znaków też kolor biały, ale też inne wibracje w zależności od ustawienia symboli.

Zaletami wahadła z fikcyjnym stożkiem jest przede wszystkim prostota.
Polecany jest dla osób średnio zaawansowanych.