Czas przyszły niedokonany

Cała twórczość eseistyczna Andrzeja Szmilichowskiego to w gruncie rzeczy namysł nad kondycją człowieka i świata, 
namysł, który bierze się z napięcia istniejącego pomiędzy tym, kim się jest, a tym, co wokół. Gdzieś w tle pobrzmiewa napomnienie wskazujące daremność podobnych wysiłków, lecz autor nie rejteruje, dopatrując się w tych dociekaniach fundamentalnego sensu ludzkiej egzystencji.

Wierzę w strukturalne pozafizyczne istnienie, inaczej to, co robię TU, nie miałoby żadnego znaczenia i sensu. Wierzę, że to, co zaistniało w moim życiu, jest mistycznym objawieniem i będzie miało znaczenie, gdy przeniosę się TAM – dzieli się z nami swą refleksją.

Andrzej Szmilichowski zachęca do podejrzliwości wobec wszystkiego co znane, automatyczne, masowe. Do ciągłego niepokoju o duszę, ale też i o jakość myślenia. Rozstawia zna-ki ostrzegawcze na granicach głupoty, banału, taniej duchowości. Jest raczej pesymistą, ale lubi samo pisanie, które go widocznie wewnętrznie rozgrzewa, bo czytelnik może zawsze liczyć na to, że na końcu tekstu dostanie pokaźną dawkę światła...Gorąco polecamy tę książkę, szczególnie w ponure zimowe miesiące, gdy każda drobina światła ma wielkie znaczenie
(dr Małgorzata Szafrańska)

Andrzej Szmilichowski – stały felietonista Nieznanego Świata – od1973 roku pisarz emigracyjny, mieszkający w Sztokholmie. Dobrze znany naszym Czytelnikom, którzy dają temu wyraz w obfitej korespondencji kierowanej do autora. W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku wokalista zespołów Rythm&Blues oraz Czerwono-Czarni. Aktor grup teatralnych oraz kabaretowych Klubu Studentów Wybrzeża ŻAK, obecnie mający w swym dorobku prawie 30 książek – poetyckich, prozatorskich i publicystycznych.