O miłości i samotności

Autor napisał to krótkie dzieło w wieku 13 lat. Jest to zbiór wskazówek, które otrzymał od swojego Mistrza, a jeżeli podążać za nimi sumiennie i żarliwie, doprowadzą każdego adepta Wysokich Nauk na Ścieżkę prowadzącą w ślady Wzniesionych Nauczycieli i Opiekunów ludzkości.

Autor podejmuje tutaj tematy, których rozwinięcie odnajdziemy także w jego późniejszych pracach, pytania o naturę ludzkiego ja, o lęk i pragnienie, jako siły motywujące większość ludzkich działań, o relację pomiędzy tym, kto myśli, a samą myślą...

Autor tchnącemu spokojem światowi natury przeciwstawia świat ludzkich emocji, doświadczeń i myśli, chaotyczny, wzburzony, usiłujący zrozumieć i nierozumiejący. Książka ta obejmuje każdy dzień całego roku, zatacza więc pełny cykl, poruszając zarazem możliwie najpełniejszy zakres pytań i kwestii, jakie stawia sobie człowiek...

Autor przedstawia tutaj zasady duchowego życia. Aby prawdziwie żyć musimy tworzyć, co związane jest z trudem i poczuciem niespełnienia, należy też poznać własne skłonności i zdolności. Potrzebujmy słyszeć głos jedynego prawdziwego przewodnika – własnej intuicji. W tym celu nie wolno nam powielać, podążać za innymi, musimy pracować nad realizacją własnego celu. Trzeba być posłusznym wewnętrznemu głosowi, odnaleźć swojego Mistrza – tchnienie życia.

Śmierć w jego rozumieniu jest tożsama z lękiem, który nas paraliżuje, sprawia, że wybiegamy nieustannie myślą w przyszłość, każe nam gorączkowo uciekać od chwili obecnej i angażować się w najróżniejsze czynności, żyć w pośpiechu, zapominając o sobie, o tym, jak piękne i przesycone spokojem może być życie w uważności, życie tu i teraz.