Życie wewnętrzne. Tom 2

Autor omawia wysokie subtelne ciała człowieka, takie jak nirwaniczne i buddhi, jak również ciało przyczynowe oraz wehikuły, czyli inaczej ciała, którymi posługuje się nasze Wysokie Ego w danej inkarnacji – ciała mentalne, astralne i fizyczne. Mówi o procesie ewolucji człowieka i nakreśla, które dusze zdadzą pod koniec obecnego cyklu ewolucji test i przejdą do światów wyższych, a które będą musiały pozostać w tej samej klasie, by do końca i z sukcesem nauczyć się swoich lekcji w przyszłym cyklu.

C.W. Leadbeater opisuje kolory ciała astralnego i czakry, mówi skąd biorą się takie fenomeny, jak nawiedzenie. Prezentuje także siłę kundalini, przestrzega przed jej przedwczesnym przebudzeniem, gdyż konsekwencje tego bywają najczęściej bardzo bolesne, lub wręcz tragiczne. Autor nakłania, by w trakcie pracy nad wyższymi cechami charakteru poczekać, aż je urzeczywistnimy i zwróci na nas uwagę jeden z Wniebowstąpionych Mistrzów Mądrości, który wtenczas poprowadzi nas bezpieczną ścieżką do aktywowania owej płomiennej mocy.

Cytaty z książki C. W. Leadbeater Życie wewnętrzne Tom 2:

Ponad wszystkim i w każdych okolicznościach studiujący nauki tajemne muszą trwać przy zdrowym rozsądku. Będą spotykali się z wieloma nowymi ideami, wieloma zaskakującymi faktami, i jeśli pozwolą, by te dziwne zjawiska zakłóciły ich równowagę, nowo zdobyta wiedza przysporzy im więcej problemów niż pożytku. Postęp wymaga wielu innych cech charakteru, ale dobrze zrównoważony umysł jest absolutną koniecznością. Studiowanie nauk tajemnych można podsumować następująco: to zdobywanie wiedzy nierozpoznawalnej dla przeciętnych ludzi – poznawanie ogromnej ilości nowych faktów, a następnie wprowadzanie stosownych zmian w swoim życiu, rozsądnie i z zastanowieniem. Wszystko, co wiem o świecie nauk tajemnych, jest po prostu gloryfikacją zdrowego rozsądku.

(…)

Braterstwo ludzi jest faktem naturalnym; ci, którzy mu zaprzeczają, są po prostu ślepi, ponieważ zamykają oczy na rzeczywistość, której nie chcą zauważać. Nie powinniśmy tracić czasu dla tych, którzy tak postępują, sama natura udowodni im, w jakiej żyją herezji. Bardziej subtelne niebezpieczeństwo stanowią ci, którzy źle rozumieją tę ideę, a są ich miliony.

Pamiętajcie nie tylko o tym, czym jest braterstwo, lecz również o tym, czym nie jest. Z całą pewnością nie oznacza ono równości, bo bliźnięta czy trojaczki są stosunkowo rzadkim zjawiskiem. Z nielicznymi wyjątkami braterstwo wiąże się z różnicą wieku oraz z wieloma innymi różnicami pod względem posiadanej siły, inteligencji czy umiejętności.

Braterstwo implikuje wspólny interes, lecz nie wspólne zainteresowania. Członkowie bogatej rodziny zyskują pospołu; podobnie jak pospołu cierpią członkowie rodziny biednej. To jest wspólny interes. Tymczasem zainteresowania braci nie tylko mogą, lecz przez wiele lat muszą być całkowicie różne. Bo jakie wspólne zainteresowania może mieć czternastolatek ze swoim sześcioletnim bratem? Obracają się oni w różnych kręgach rówieśniczych, z którymi mają dużo więcej wspólnego. Cóż może być atrakcyjnego dla starszego dwudziestopięcioletniego mężczyzny, poszukującego swojej drogi w życiu w blaskach i cieniach życia uczniowskiego, które są całym światem dla jego młodszego brata?

(…)

Nie oczekujemy więc, że poprzez sam fakt bycia braćmi ludzie będą odczuwali podobnie albo posiadali jednakowe zainteresowania. Byłoby to niepożądane, nawet gdyby było możliwe, bo ich powinności są różne zależnie od wieku, a jedyną wartością wspierającą proces ewolucji ludzkiej rodziny jest ta, że każdy z zaangażowaniem wypełnia swoje obowiązki w tej dziedzinie życia, do której powołał go Bóg, jak to ujmuje kościelny katechizm. Nie oznacza to w najmniejszym stopniu, że wszyscy muszą pozostawać w tym miejscu, jakie w chwili narodzin wyznaczyła im karma; bo jeśli tylko zdołają szczerze i nieszkodliwie dla innych wytworzyć dla siebie nową karmę, która pozwoli im pójść dalej, mogą to zrobić bez zastrzeżeń. Każdy powinien wypełniać swoje obowiązki przypisane mu na określonym etapie rozwoju. Dziecko rozwija się stopniowo, otrzymuje stosowne obowiązki do swojego wieku, nikt nie oczekuje, że będzie wypełniało powinności starszego brata. Każdy wiek ma swoje zadania – młodszy brat musi się uczyć i pomagać innym, starszy zaś powinien nim kierować i chronić go. Obaj powinni darzyć się miłością i pomagać sobie nawzajem, wspólnie dążyć do urzeczywistnienia idei wielkiej rodziny ludzkiej. Każdy najlepiej pomoże swoim współbraciom, kiedy nie będzie ingerował w ich życie, lecz starał się wypełniać swoje obowiązki jako członek rodziny.